Ve Hayat... Şiiri - Mehmet Yılmaz

Aski yasamak isterken, yüregim kanadi,
Unutmak isterken, o yara hic kapanmadi.
Gözyaslarim isyan etti, agladi
Uzun gecelerin ardindan rüyalarim sahipsiz kaldi.
Bulutlarin üzerinde biri vardi,
Bakislari bana aski anlatirdi.
Gözleri siyahti, aydinlik sakliydi,
Yüregi ise bambaskaydi.
Adina sevda türküleri yakilirdi.
Sessiz sessiz aski anlatirdi...

Siir gibiydi ondan aliyordum ilhami,
Adi gibi SEVILmeye deger bir varlikti,
Aski yasamak istedim onda, yüregim kanadi.
Gönlüm onda kaldi.
Unutmak istedim, ama o yara hic kapanmadi.
Gözyaslarim gene isyan etti, agladi ve hep agladi.
Simdi misralarim anlatiyor yalnizligimi.
Paylasamadigim o aski anlatiyor,
Sizofern bir aski anlatiyor,
Arabesk kokan satirlari yaziyor,
Onlarda hic durmadan satir aralarina gozyaslarini birakiyor.
Yüregimse hala kaniyor, gözyaslarimsa isyan ediyor.
Sevgi denen o masumane sey gene yarim kaliyor,

Iste hayat; sigaramin ucundaki atese dönüsüyor,
Az sonra duman olucak her yer ve bitecek sigaram.
Bir yenisi daha yakilacak ve gene sönecek.
Ama icimde yanan ates asla sönmeyecek...

Neden böyleydi hayat?
Yeterince aci cektirmemis miydi bana?
Neden bu kadar acimasizlasiyordu?
Aglamak, aglatmak bu kadar kolay miydi?
Gün gectikce temiz olan duygularida yok ediyordu.
Hayat anlamini yitiriyordu bende...

Belkide hic bir seyin anlami kalmiyordu
Belkide bu bana özgü bir sey degildi,
Ama bende hakliydim,
Yüregimle savasmaktan, baskalarina bakmaya firsat bulamadim...

Belkide en iyisi oldugu gibi yasamak,
Hayata böyle katlanmak,
Susmak her aciya sessiz kalmak,
Yok, hayir bu da cözüm degil,
Bunlarida düsünürken, kendimide avutmaktan geri kalmiyordum.

Asla sessiz kalamazdim, hayata böyle hic katlanamazdim.
Ben bu yüregin komutaniydim.
Varsin yüregim kanasin , o yara da hic kapanmasin,
Varsin gözyaslarimda isyan etsin ve hep aglasin,
Cünkü soy adim gibi bende Yilmayandim...