kafiyesi olmazmış hayatın
bir kelime ile başlar
bir biri ardına dizilir
ölçüsüz bir şiir gibi büyür
ve hiç tükenemeyecekmiş gibi söylenirken
hani gökteki bulutlar gibi elden ele
dilden dile dolaşırken
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla