buğulu bir camdan bakar gibisin
gözlerinde bu dalgın, bu yorgun bulut
yüreğimde güz kıyamet fırtınalar koparan
bu dargın bulut
yaban bir yağmur sonrası sesin
dallarına çekilmiş durgun bir çınar
gibi sakin
suskunluğu telâşsız sözlere sarıyorsun
yüreğim örselenmiş kırık kanatlarıyla
düşerken avucuna
anlamıyorsun
böyle mi biter aşklar
gün batımına uçan göçmen bir kuşun
yitivermesi gibi
bir rüyanın ansızın bitivermesi gibi
nasıl unutursun?
nasıl unutursun beni sevdin
harlı ateşler yaktın karanlığıma
aşkların haraç mezat satıldığı dünyada
yıldızları birer birer indirdin saçlarıma
seni sevdim
kocaman bir dağ gibi genişledi yüreğim
ne çok şeyimiz vardı anlatacak
kimsenin bilmediği ne çok şeyimiz
ne çoktuk, ikimizdik, ne çoktuk
ne güzeldik, hiç olmadığımız kadar
sen alır gelirdin kendini
beni getirirdin yüreğindeki
öyle anlardı, aşardık insanın yazgısını
nasıl unutursun?
giderdin
masamda söylenmemiş şiirleri bırakıp
sen gelinceye kadar
nasıl da yalnızlıktı yastığımda unuttuğun
ve artık hep yokluğun…
bir rüzgârdı, kapandı pencereler
son sesleri bunlar ezgimizin
duyuyor musun?
gidiyorum
kal, demiyorsun
şimdi bozkırlarda usul usul ağlayan
kahır yüklü ağır bir tren gibiyim
kimsesiz bir aşkın ayak izinden
uzak yıldızlara doğru yol alan
ve gittikçe ırayan
ve gittikçe ırayan
Kayıt Tarihi : 13.1.2001 01:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki de ansızın doğacak gecede ay gibi
O sabah gercek sabah olacak
Güneşten alacak yakınlığını
Kalemine yüreğine sağlık..etkili anlatıldı.
Saygilar
O vakit, sesi sese değdirip çığırmalı, şimdi gel diyen havası uzun şarkılar; ödünç bir dengbej ağzıyla...
Gel de gör!..
Kocaları kahvede maça kızına sarkarken, dillerinde tilililerle yüzlerinde kara lastik isi; hiç bir zaman aşkla öpülmemiş dudaklarında newroz ateşi sıcaklığı hissetmek isteyen kadınların omuzlarında kırık fincan ardı kocasının morarttığı kuluncuna komşu jop morluklarını gel de gör demeli şimdi…
Bacak ara sızan kanlarını kanatlı pedlerine damlatan, kan denen sıvının aybaşından aybaşına cinsel organlarından aktığını sanan, “kadın” deyince
tumturaklı cümleleri ağızlarından düşürmeyen sözüm ona adı “kadın haklarını” ve sonra “insan hakları”nı savunmakla müsemma sözde kadınlara gel de gör demeli...
Demeli şair!..
Sözü közde demleyip içimizden konuşmayı bırakmalı...
Hani ferman padişahın dağlar bizimdi şair; desene! hani öyleydi?..
Ve şairler; şimdi yedi uyurlara methiyeler dizenler, tanrının işbirlikçileri yani “ya sev ya terket”çiler...
Kaçıp gitmeyi onur diye çocuklarımızın kulaklarına salanlar...
Onları utandırmalı şair...
Tanrıdan alınan ödünç imgelerle şiir yazanları diyorum, yani bize yükünmeyi ve dahi sadece dilimizin pantolon kabarığına dönmesini isteyen ahkâm kesicileri yalnız bırakmamalı evrende veyahut başka bir yerde demeli şimdi!..
-mimşairi-
Sarılmadıkca daha sıcaksın
Ölümün bile geçerli değil
Ben yaşadıkca yaşayacaksın...'
Ellerinize, yüreğinize sağlık Ayten Mutlu.
İyi olduğunuzu duyurun bize.
TÜM YORUMLAR (20)