Heyhat.
Gece 4’ü geçmişti
Unutmaya yüz tuttuğum yüzler
Birden karşımda belirmişti
Derken izlediğim filmin kahramanı
Sevdiğini kaybetmişti.
Oysa film bitmiş
Gerçeklik boy göstermişti…
Şimdi adını anmaya korktuğum hayaller
Ve bilmediğim düşler görmüş,
Oynamayı bilmediğim oyunlar oynamış.
Yenilmeye mahkum cılız bir çocuk misali
Ağlamaya terk edilmiş
Ardına bakılmadan gidilmişti.
Oysa hiç bahsetmedim ben
Ne gerçekte ne de şiirlerimde
“Gitmek” deyince gözlerimin dolduğunu
İçimden bir şeylerin koptuğunu
Mutluluğa dair şeylerin kaybolduğunu.
Şiirlerimde güldüğümü de hatırlamıyordum,
Ya da bastırılmış duygular taşıyordum
Bastırılıp lanet turşusu çıkarılmış
Aptal duygular diyorum.
Hey dostum! Amerikan aksanıyla,
Birden boy gösteriyorum.
Babamın sesi geliyor kulağıma..
“Sana lanet okuma diyorum”
Bu sefer ben gidiyorum
Derken bir çığlık
Tren kalkar
İstasyon bir anda boşalır
Sevdiklerim şimdi yoklar!
“Umut” der birileri
Bir tren yaklaşmakta
Vagonları açık
Ağzına kadar hüzün taşımakta
Anne çocuk değilim kapıyı kapat!
Biliyorum zaten..
Dolaplarda canavarlar değil,
‘Gitme’ler yaşamakta! .
Kayıt Tarihi : 29.4.2012 20:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!