Ve geceler durur Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

Ve geceler durur

Geceyle savrulur saçların dağılır yüzüme, yüzüme,
İnceden dokunur anılar, kuşatma yalnızlığıdır bütün sapaklar,
Çıplak bir ten gibi usulca koynuma sokulur hasretin
Tan ağarıncaya kadar umarsız beklediğim…
Artık bütün caddeler benim,
Karanlık sokaklar da öyle…

Şimdi uzaklardır, aydınlığı ile yüzüme vuran,
Ve kaldırımlardadır ihanet ve isyan,
Kırmızı mavisiyle, siren yakamozu eşliğinde,
Ve kristal bohemler dökülünce başımızdan aşağı,
İzi kalır günümüze adımların…

Ama yine de umut yüklüdür sokak lambaları,
Ateşten dudaklarında kahkahalarıyla,
Kızıp küfrettiğim kendimle kavgalarımda,
Namus sayıp kurşunladığım bir gece vakti.

Geceler buru tutar bir, bir düşerler ardımdan
Öfkeler demledim sarhoşluğumda avuçlarıma,
Rüzgarla bağrımı yırtan ıslıklardan,
Haykıran ben miydim yoksa gecenin yırtığından…

Hani güller vardı ya anımsadığın, sana gelirken zulam da sakladığım,
Bilmem hangi duraktı beklediğimi. beklenen kim?
Hangi kuytularda dem tutardık,
Oysa hep sıcak kalacaktı anılarımız…

Yazmak yasaktı seni, anlatmak da öyle,
Ve dinlenmek sesinle dalmışken ela gözlerinin derinliklerine,
Artık bütün caddeler benim,
Karanlık sokaklar da öyle,

Geceler durur gözlerimde,
Uyku kırıntılarıyla çapaksız sabahladığım,
Beyin kanamalarıyla önümde
Geceler sesleriyle çoğalır,
Soluksuz kalmadıkça sokaklar, geceler kıpırdanır,
Sessizliğime vuran geceler,

Ayhan Sarıoğlu
06.01.2000