Ve Dirildi Ağaç Köklerinden

Rüzgar esti
Bütün şiddetiyle
Dört bir yandan,
Lodos, poyraz, karayel

Başka dillerde
Söylediler türkülerimi
Zafer naraları atarken
Saçlarımı yaladı nefesleri.

Poyrazın serinliğiydi
Ürperten önce
Ürktüm..
Baş kaldırdım dört cephede
Yenik düştüm..

Kavruldu yapraklarım
Lodosla...
Zümrüd-ü ankam yok oldu
Kargalar üşüştü dallarıma..

Hasta dediler,
Yaşlandı keseceğiz dallarını
Köklerim vardı
Sarmıştı
Boy verdiğim toprağı

Sıcaklık yayıldı
Köklerimden bedenime
Özsuyum akıyordu
Kollarıma ılık
Önce
Cılız bir pınarın akış sessiydi
Çağlayan oldu kükredi sonra…

Fısıldıyordu yeni yapraklar
Aralarında
‘’Ağacın kurdu özünden olur’’
Ama
Tek bir tohum yeni ağaçlar doğurur.

Doğacaktım bende
Dumlupınar
Sakarya
Çanakkale’de

Ellerinde tırmığı,çapası
Toplandı
Ayşesi,Memedi
Osmanı,Fatması
Umutlarıma can
Toprağıma Kan
Verdiler..

Gölgemde oynuyor
Çocuklarım
Özgürler şimdi…