On üçümde başladım çırağı olarak çalışmaya
Önceleri utandım
Alışmak zor olmadı
Sonra trende yumurta ekmek satarım
Ve bir başka gün
Tuz fabrikasında tuzcuydum
Ayaklarım da parmaklarım erirdi
Yalınayaktım
Sonra bir eczanede
Kocaman bir adamdan, pansuman parasını istedim oğlunun
Ve o zaman ilk defa utandım
Utandım insanlığımdan
Ve kendimden
Ve o kocaman adam saatlerce sonra
Babasından alıp getirdi eczacının parasını
Sonra büyüdüm adam oldum
Ve benimde param olmadı cebimde
Utandım
Kayıt Tarihi : 14.8.2011 22:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!