Ne zaman Kanadı kırık bir serçe görsem,
Çocukluğumu hatırlıyorum takılı kaldığım dünümde.
Çorapsız ve de çarıksız, hasretim gibi yoğurduğum çamurlarda
yitip giden düşlerimde boğuluyor özlemlerim.
Çeksem ipini, umutlarımın gömülü kaldığı yamalarda boğuluyor zaman.
Düş deryasında soluk alıyorum düzleminde hayatın kimi zaman,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta