Insanın içinden birşeyler kopup gidermi hiç
Gidiyor işte,
Kin,nefret,güvensizlik
Artık insanlara karşı duygusuzlaşıyorum
Kendi köşeme çekiliyorum sessizce
Ne sesimi duyan var,
Nede beni gören
Ve uzaklaşıyorum gittikçe
İnsanların acımasızlığı,hissizleşmeleri
Beni çok korkutuyor
Gidişim kimseyi huzursuz etmiyor
Fiziksel olarak orda kalmakla ilgileniyor insan
Ben olmaktan vazgeçtim artık
Bazıları gibi umursamaz davranıyorum
Belkide davranmaya çalışıyorum
Ama umursamazlık uzağımdan bile geçmiyor artık...
Ve ben artık
Fiziksel olarakda gidiyorum
Hiç kimsenin olmadığı yere
Yalnızlığının sesine gidiyorum öylece...
Kayıt Tarihi : 10.1.2017 23:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hatice Elif Kiraz](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/01/10/ve-ben-artik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!