Atlas duruşuyla çocuk
yarısı yırtık bir mutluluğun resmi
ağzındaki çığlık
kabına sığmıyor bak
uçurtma salınırken
gözlerinde sevinç pupa yelken
ya kaçarsa endişesi
ya biterse hüznü
arada bir yoklasa da nefsi
öyle bakakalarak
keyifle süzüyor gökyüzünü
Bırak harlasın uçurtma
çocukların neşesini olabildiğince
çünkü geç kalmışlığın bir yanı hep kırık
durur arkanda oyun bitince
Seni kendine götürecek yolculuğa
ketum göğsünü açmadın ömrünce
uçurtma kaçtı düşler onarılamaz artık
dışında kaldığın oyuna
katılamazsın ömür kışa girince
Kim bıraktı ki sana
gökyüzünde çocukluğunu bulasın
alabildiğine mutlu olasın
Uçarken kanadın kırılmasıdır sevda
ki sen Ferhat olamayacaksın asla
Kayıt Tarihi : 9.10.2006 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukken başlıyor endişe , ya kaçarsa endişesi ya biterse hüznü..Uçurtmalarımızı kovalıyoruz..
***Kim bıraktı ki sana
gökyüzünde çocukluğunu bulasın
alabildiğine mutlu olasın
Uçarken kanadın kırılmasıdır sevda
ki sen Ferhat olamayacaksın asla
SAYGILARIMLA..
ki sen Ferhat olamayacaksın asla
yüreğinize sağlık harika bir şiir okudum
TÜM YORUMLAR (25)