ve AŞK! Şiiri - Tülay Sustam

Sevgili Kardeşim Nuray Alper'in bugün kaydetmiş olduğu aşağıdaki şiirinden yola çıkarak karaladığım iki yorumum...

*.....ve AŞK!

Adı kalu-belâ dan konulmuş meçhûl;
Aşk!
Ve nâr
Sonsuza uzanan hâr!
Bir yok’un derinliklerinde yakalandın gözlerime...
Boğaza düğümlenen hıçkırıklarla uyanmakmışsın
Gecenin lacivert nöbetlerinde....

Masum gözyaşlarının ah’ında soluklanan
Bir kurşundan kalma adın...
Ne varsa titreyen sesimde
Ve neyim dökülmüşse ateşlerin yüreğine
Hepsi senin yâdın....
Hala sökülesi kalbin göğsünde
Kan revan olmuş başım....

Tutuklu yakarışla çileden,
Titreyen dudaklara konan nakış nakış hüzünden,
Düşlerde yağmur yakan darmadağın kederden
Kaç vebaldi aldığın?
Allah’a yükseltirken

Yalan mıydı aşk
Seherlerin şahitlik ettiği çırpınışların
Hayallerin çoğalttığı
Bir mendilin içine mi sıkıştırılmış zamanım?
Sahte inançları buselendirdi seni yalancı hazanların...

Ve tuttum seni....
Sobelenmiş sözlerin gün çıkmazlarıymışsın...
Görünmez duaların bitmeyen sancısı
Sevdalı bakışların eğilmez başıymışsın..
Kavuşulmazlıkları oluşturan tüm nişanların
Leke silinmez damgası
Orta yerinde alnının....

Buldum seni aşk!
Ne hazinki
Yaşam defterinin son sayfasına gizlenmiş adın....
O işte;
Anlatılmazım
Kan kokulu bir yaprakta kalmışsın

Bir gün;
Gizliden gizliye yürek ağlar
Çıkmaz sokakların gölgesinde günah solar
Söz de susar....

.

Nuray Alper

*****

İçimden güneşin koynundan rüzgârı almak geçiyor onu can evinden vurmak, yalnızlığı tatdırmak geçiyor... sonra rüzgârın, güneşin saçlarını öptüğü aklıma geliyor... sevenler ayrılmamalı diyorum gökyüzünü onlara bırakıp gidiyorum.

içimden denizkızının koynundan yunusu almak geçiyor. onu mavinin derinliklerinde boğmak, kumlara gömmek geçiyor aklımdan. sonra yunusun denizkızının saçlarını ördüğü aklıma geliyor.sevenler ayrılmamalı diyorum denizi onlara bırakıp gidiyorum.

içimden çiçeğin koynundan toprağı almak geçiyor... ayrı kaldığında kurusun, solsun ve yaprakları boynunu büksün istiyorum. sonra toprağın sevgisinin çiçeği ayakta tuttuğu, suyu ve güneşi olduğu aklıma geliyor... sevenler ayrılmamalı diyorum, gönlümün bahçesini onlara bırakıp gidiyorum.

oysa adım aşk benim. ne rüzgârlar, ne yunuslar, ne topraklar çıktı karşıma... kâh güneş oldum, kâh denizkızı, kâh çiçek... ne var ki ne saçlarıma ne de dallarıma dokunamadılar. ben aşktım aşk... tek başına aşk...

rüzgâr benim! ...
aşkın türküsünü söylerim gökyüzüne...
yunus benim! ...
aşkın umudunu gizlerim denizin mavisine...
toprak benim! ...
ölümsüz aşkları gömerim göğüs kafesime...

*****

gidersin! ...
inceden inceye kar yağar yüreğimde ki bir avuç toprağa. erir gülüşün gözbebeğimde, göz yaşım olursun...

gidersin! ...
zemheriden kalma bir ayaz vurur yüreğime. üşürüm gecenin koynunda. savrulur duygularım bilmediğim bir dağın yamaçlarına. güneşim olursun sevda ateşim külünden kendini yeniden yaratır...

gidersin! ...
zirvede hayat seni bekler, parmak uçlarında ben... bıraktıklarından çok aldıklarındır zehir zemberek sözlerimi yakan. sözcükler girmez sırasına büyükten küçüğü alırsın... ünsüzler kervanına katarsın adımı ünün şahlanır...

gidersin! ...
bilmediğim sokakların kapısı açılır yüzüme... beklerim her seferinde gelecek olan sensin diye... inadına gelmezsin... açar gözlerimde kan çiçekleri... son feride söner umudumun.

gidersin! ...
her yolun baş ucuna yüreğimi yaslarım. yüreğimin her odası darmadağın olur yokluğunda. giderken bir sürgü çekersin gönül kapıma... gündelikçilerin yolu geçmez kapımdan. uyumazlar yüreğimin eşiğinde... bana bırakırsın sallanan dünyanın boş beşiğini. bez bebeğimi alırlar çocuk ellerimden. söndürürüm kara gözlü gökyüzünün ışıklarını... karanlığa bir mum yakarım bir ben yanarım...

gidersin! ...
uğruna son nefesimi tüketirim bir ''gitme'' sözü çıkmaz ağzımdan...

gidersin! ...
son durağım şiirin koynunda ölene dek uyurum sensiz...