Yalnızlığa dil uzatma!
Sahip olmakla övündüğüm tek şey
İçine tükürülmüş yemek gibi
ama yine de korkutuyor bir köşede
Hazırlıksız yakalanmak düşüncesi.
Mutluluk —hiç aramadım ki
Tesadüf, adres sormaya gelseydi
Kapıyı yüzüne çarpıp
Sayardım geçmişine.
Şimdi kentin içinde bir orospu gibi muhterem
Yürüyorum yağmurları kirleterek
Eskiyen derilerimi kuruma bağışlıyor
İkinci yüzlerimi çekmecelere saklıyorum
İçin için özleyerek
Gizlenmeden yaşama ihtimalini
Yazdığım iki üç yetim şiir de
Başkasının dil sürçmesidir sadece
Yarım kafiyenin arabesk cazibesine
Kaptırıp kendimi öylesine.
O kötü çağa girmişiz
haberin yok mu daha?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta