Ve Şiiri - Sinan İpek

Yalnızlığa dil uzatma! Sahip olmakla övündüğüm tek şey İçine tükürülmüş yemek gibi ama yine de korkutuyor bir köşede Hazırlıksız yakalanmak düşüncesi. Mutluluk —hiç aramadım ki Tesadüf, adres sormaya gelseydi Kapıyı yüzüne çarpıp Sayardım geçmişine. Şimdi kentin içinde bir orospu gibi muhterem Yürüyorum yağmurları kirleterek Eskiyen derilerimi kuruma bağışlıyor İkinci yüzlerimi çekmecelere saklıyorum İçin için özleyerek Gizlenmeden yaşama ihtimalini Yazdığım iki üç yetim şiir de Başkasının dil sürçmesidir sadece Yarım kafiyenin arabesk cazibesine Kaptırıp kendimi öylesine. O kötü çağa girmişiz haberin yok mu daha?