Vazoyla Çiçeğin Sohbeti Şiiri - Mizgin T ...

1.
bir balıkçı
mektubu kıyıya vursun diye
ağlarla beraber
yaktı gündüzü.
halbuki
ağlarına takılmıştı
mektubun silinmemiş tek sözü.

2.
kimdenmiş peki mektup
kimliksiz
kimseler gibiyim
ben mesela.
kaderim belirlenir
herhalde
pulsuz mektuplarla.
ne postacı
ne de bir başkası
evimi aramakta.

3.
neyi aradıysan
albümlerin
buğulu çokluğunda
kendini kaybettin hep
onların
yokluğunda.
daha fenası
dünyasal dertler
bunların adı biliyorsun
başka bir şey yok
küçümsenecek
bunlardan başka.
son vapurun düdüğü
o bile dalgalanır
düşüncelerimin çokluğunda.
beyninin güvertelerinde
sahipsiz bir ıslık.
dönüp gelmeyin güvercinler
yolunuzdan
ıslık ne kadar yükselirse
o kadar hızlıdır yalnızlık!

4.
susamak için
bir
suya gittim
çöle döndüm
sonra arkamı
susmamak için.
hadi saklambaç oynayalım
derken
aslında kaybolmak
istememiştim bu kadar.
korkmuştum
unutulmamak için
bir portremi
arayanların
parmak uçlarına sessizce
bırakacak kadar.

5.
çok erken geldik.
oysa bize benzeyen her hecede
yüzlerce kez durakladık.
—ah’ları vah’lar geçiyordu
herhalde
öyle bir zamandı
indik kumlardan.
şehirde bizi karşılayan
şey
ağaçların belindeki halatların
kopyasıydı
misafir umduğunu değil
bulduğunu diyerek
ilmeği
boynumuza geçirmeye çalıştıkça
yerliler küçümseyerek
bizlere bakıyordu.
kaç cümle başında
bir sohbet payı
sustuk da
susup susup
gırtlağımızı kaşıdık da
sustuktan sonra
pişman olduk da
evlerimize dağıldık.

6.
çökmedi ne kadar
beklesem de
çayın demi
çökmedi
hafızamın ücrada kalmış
zemini.
en arkalarda değil de
acılarda
saflar sıklaştıkça.

7.
sözlerimin
gözlerimde
izi kaldı.
park
çocuğa
çocuk
gökyüzüne
abla
çocuğa daldı.

8.
tümcelerinde izler
gözlerimde gözleme
gözlerim
gözleme
daha
—sını.

9.
şimdi doğmuştum
nasıl toydum
ateşim çıkmıştı dünyadan
yırtılacağını bile düşünemeden
ıslatıp kalbimi
alnıma koydum.

10.
ne elektrikler kesildi
bu uyuşuk karanlıkta
ne de misafirlerim vardı
acıma kucak açacak.
yine de bitiremedim
öğretmenim,
ödevlerimi.
hiçbir bahanem yok artık
size sunacak.

11.
uzanır içine
saygısızca
uzanır
keder
hiç müsaade istemeden
yine
işte bak
almış ayaklarını da kucağına
koşarak geçiyor
satırlarının arasından.

12.
ben de
nereye kadar
yürürsem peşinden
o kadar sürecek
bunu biliyorum.
yorulmak istiyorum
artık
alabildiğine yorulmak.
bugünün içini kemiren
akşamdan kalmış
dolapta
alaca bir karanlık.

13.
bazen
bir diğer adı yalnızlıkmış
büyümenin
tam beni göreceği
ve
planımı çözeceği anda
gözlükleri gözünden düştü
gözetmenin.
kaç gündür
yağmur yağıyor
başımın çatısına.
ah, okyanusları kurudu ülkemin.

14.
gözlüğünü düşürmeden
soran olursa
demin gitti dersin.
soran olmaz
kimse.
şiirin cevap değildir
oysa.
sadece
çözülmeyi bile beklemeyen
bir bilmece.

15.
bir bisikletin
freni değil
pedalı patlıyor.
pedalı köklerinin diz kapaklarında.
dizlerin yeri öpüyor
her yan ağıt.
çocuklar döndü ezberlerinden
hiçbir ezberini veremeden
büyüme daha fazla
suyuna bakmadan
yerin bu kadar
yerin dar.

16.
o zaman bulansın
suyum
katran gibi.
ağıtlar artık yüreğime
ninni gibi.
sussun şimdi şiirler de
artık çiçek sadece
çiçek olsun
kılıcı kesecek kadar
keskin bir imge değil.
kurudu gözlerimin nemi.