Vazo Şiiri - Serkan Doğan

vazosundan düşmüş çiçek
uzağına serili bir yığın palmiye yaprağı
delice çağırır onu kendi duvağına
en tepede güneş
Basilikos soksun seni, lanetlendi gözkapakların
sunağın son yudumunu sunduğu an
o, benim yıldırımımdı
atılmamış bir adım
gibi boşlukta devingen ve yarımdı
sen öteki âleme ait olamazsın
sanrılarınla aranda daralan alanı da saramazsın
hani öğle mahmurluğundaki gözlerinde şaşkın mumlar
sorulanı yorumlamak oyalayıcı ve yasak
yazgının yalnız şarkılarıyla saksına uçuşsak
zeminde yığılı ve hayli yaralısın
sen gel de devrin seyrine bir sığın
âh, saydamdır kalbin, şimdi ürkek ve kuytu
kelimelerin derinlemesine kutsanışı ilişmiş omzuna
Vade retro, Satana!
vazona geri dön, yuvana

(Yedi İklim,137/40)