Vaziyete normal vasiyet...

Günün birinde fakir mi fakir bir aile vardı

Baba tek çalışır; tüm sorumluluk ondaydı

Üç çocukluydu çocukları çok yaramazdı

Baba hasta olduğunu söylesede hiç biri duymazdı; inanmazdı

Adam hasta halde çalışır eve gelir eli dolu

Sürdü bu yaşam tek odalı evde işdir tek yolu

Çocuklar laf anlamaz aynen devam deli dolu

Çaresiz adam yorganı başına çeker gözleri dolu dolu...

Yine birgün yine yaramazlık ve susun artık deyişler

Adam ani sarsıntıyla yıkıldı bir yanına cansız düşüşler

Çocuklar hızla ulaştılar son nefeste yanına

Anladılar bunca yorgunluğun üstüne girdiler baba kanına...

Açtılar okudular not diye yazılmış olan yazısını

Üzüldüler birgün sonra eştiler üçüde mezar kazısını

Yazıyı mezar taşına yazmaya karar verdiler ağıtsız

''Çocuklar''diyordu yazıda''Başım ağrır derdimde inanmazdınız''