Vazgeçtim Ben Şiiri - Ayşe Tutku

Vazgeçtim ben
Değmeyin feryadıma figanıma
Eğer sevda buysa ben vazgeçtim
Sevda; hayatları mahvetmekmiş

Bugün farklı bir gün
Bugün vazgeçilmişliklerin
Boş vermişliklerin günü
O boş yolarda yıkıldı

Mevsim dondu hazan düştü
Şimdi ben göz yaşlarımla kendimi avuturum
Bırakılan anıları yaşarım
Eski tarihe bakarım

Bir kalbim var durmadan sızlar
Allah büyük elbet birgün biter
Kalbimde birgün yok olur
Vazgeçilmişlikler arasında

Yokladım yüreğimin cephelerini
Savaş ağır geçiyor
Son söylenecek şey
Ben vazgeçtim

Ayrılık bakışları kalbimde nağme oldu
Ayrılık kalbimi deşti
Sana ait anılarıda delmiş
Allah büyük vazgeçerim

Günleri ayları sayarım
Karanlık yolarla yürürüm
Elimde vazgeçilmişliğim
Ağaç kovuğuna koyduğum anılar

Artık bir hayalim yok
Öldürmek çok acı verdi
en büyük hediyem yokluk oldu
artık ben vazgeçtim

Bu ızdırap kulağıma binlerce ke okundu
Hayatta kalmak için kopmamam gerek
Yok olmadan toplamam gerek
Artık son sahneyi oynuyoruz

Ummak yok artık
Tutmayan dualarda yok
Reddi alemdir
Ben vazgeçtim

Bizim yolumuz yol deyil
Bu acze sapan bir yol
Düştüm yanlızlığıma
Ben vazgeçtim

Ben seni ayrılıkla anmışım
Titreyen elerimi duaya açmışım
Oysa hep imkansızlık varmış
Ben vazgeçtim

Biz yazdıklarımızı yaşadık
Kalemimiz başka
Yüreğimiz başka yazarmış oysa
Ben vazgeçtim

Bizim doğrumuz yanlışmış
Kırmızımız siyahmış
Zaten bahtımız karaymış
Ben vazgeçtim

Ağlama gözüm ağlama
Faydası yok cenab-ı hakka
Bizi silmiş defterden yok oluncaya
Ben vazgeçtim

Biz işlenmeyen bir demirmişiz
Vurdukça ısıtıkca ısıtmışlar
Sert bir kaya yapmışlar
Ben vazgeçtim

Unutulan bir sevgiymişiz
Gam çekerken gurbette unutmuşlar
Kapatyoruz umut kapılarını
Ben vazgeçtim

Artık seni hisetmiyorum
İliklerim duymuyor hisetmiyor seni
Kör bir yağmurun sesine yürüyorum
Ben vazgeçtim

Anlamsız kılıyorum yaşanmışlıkları
Hatırlamıyorum eskittiklerimii
Hatırlamıyorum yok etiklerimizi
Ben vazgeçtim

Bak sesi duy
Ayrılık rüzgarı çalıyor kapıyı
Sebepsiz sanma yok oluşumu
Ben vazgeçtim

Kurudu sevgiler gönül tasında
Her insan bir başka yıktı bizi
Renkler karardı gün ortasında
Koyu bir karanlık doldu içeri

Daraldı artık ufuklar
Aşkımızı gölgeledi yapraklar
Yaprak yaprak döküldük aşktan
Tüketi ömür bizi

Ömrümüz bile düşmanmış bize
Tüm ışıklar düştü karanlığa
Bir nakış gibi
Dağıldı umutlar

Bekleme giden gelmez
Aşkımız umudumuz bulut oldu
Sen ben uyandık bir düşten
Anladık bir vazgeçilmişlik zili

Ölümden öteye yol yok
Sevda yokuşu son durak
Her geçen bir iz bıraktı
kalbimizde

bizim kaderimiz buymuş
eyvvalah de ve geç
kaderimiz bastıra bastıra yazılmış
umutsuzluk var

aşkımızı kirlettme
etme bizi cenetten cüda
fışkırır elbet bir gün kanımız
belki bizde bir gün oluruz
bir LEYLAYLA bir MECNUN