Vazgeçtik Şiiri - Celal Bahar

Vazgeçtik...
Önce kendimizden,
Sonra sevgimizden.
Önce gözlerimizden,
Sonra gönüllerimizden.
Akıntıya kürek çekememek gibi.
Kadere karşı gelememek gibi.
Ölüm gibi.
Kıyamet gibi.
Vedalaştık işte...
El gibi.
İki yabancı gibi.
Öylece çekip gittik,
Hiç bir şey yaşanmamış gibi.
Yüreklerimiz hiç yanmamış gibi.
Tek bir damla gözyaşı dökmeden,
Kimseye zarar ziyan vermeden,
Mücadele etmeden,
Ayrılın diyenlere direnmeden.
Öylece kabul ettik,
İsyan bile etmeden...
Vazgeçtik...
Önce birbirimizden,
Sonra hayallerimizden.
Belki de böyle gerekti.
Belki bu da bir imtihandı,
Kazanmak isteyen sabredecekti.
Ya da bu ölümün ta kendisiydi.
Er ya da geç,
Bizi kendine çekecekti.
Emanet olan bu canı,
Hiç olmadık zamanda isteyecekti.
Kim bilir o zaman,
Can candan nasıl gidecekti.
Öyle ya,
Tut ki sevdim deseydi,
Tut ki bir buse verseydi,
Ya da bir kez yüzüme gülseydi,
Düşün ölüm ne zor gelecekti.
Yüreğim nasıl inleyecekti.
Vazgeçtik,
Hiç başlamadan,
Tek bir adım atmadan,
Aşkı hiç tatmadan,
Hiç yaklaşmadan,
Hatta konuşmadan,
Vazgeçtik,
Yaşamayı göze almadan...