Vazgeçmiş Papatyalar Şiiri - Özlem Çay

telleri çatlıyor sesinin
duru tenini yırtıyor boydan boya
ve yayılıyor boylu boyunca.
korkuyor gözlerin!
çatlayıp çıkmazsa
işte o zaman kork,
kursaktan aşağısı
bomboş bir karanlık,
ve karanfiller yok
o karanlıkta...

izleri siliyor zamanın,
eflatun bir kıyamet vakti
katli vacip kılındı mesafelerin,
ve sevmekten vazgeçti
tüm papatyalar..
sen göğsümün güneş yanığı
sen sözüm de ay kırığı
ahrâz bakışını sil,
güz sancılı sükût tesbihleri
çektirme gül çehrene...⚘
.....özlem/

mart/otuz