Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yüreğine sağlık
Ben sende tutuklu kaldım...
Çok hoş ve çok anlamlı sözcükler,kutluyorum +10
Hazan yağmurumsun, kalbime yağan
Bahtıma gün be gün, güneşsin doğan
Aşkımsın sevdamsın, ömrüme sığan
Vazgeçmem sevgilim, vazgeçmem senden
sözler ancak bu kadar anlam bulabilirdi... candan kutluyorum.
SEVİLENİN YÜREKTE SÖZLERLE GÜLLER GİBİ AÇTIĞI BU ÇOK HOŞ VE SEVGİ DOLU ŞİİRİ YÜREKTE VARETTİĞİ ŞİİRİ YAZAN GÜÇLÜ KALEMİ VE SİZ SAYGIDEĞER AYSEL HANIMEFENDİYİ TÜM İÇTENLİĞİMLE KUTLUYORUM.+10 TAM PUAN SAYGILAR
Aysel Tarcan tarafından yazılan -Vazgeçmem Senden- başlıklı şiir sizce nasıl? (10 üzerinden puan verin merhaba o güzel şiirlerinizde başarılar dilerim devamını bekleriz saygılarımla abdullah
Sevdan yüreğime bir kor düşürse
Ferhat gibi dağdan dağa aşırsa
Divane eylese, aklım şaşırsa
Vazgeçmem sevgilim, vazgeçmem senden.............Murat Karababa
Aysel Hanım merhaba.
Çok güzel şiirine,
Acizane bir düet yazdım.
Şiirdeki temeya göre hareket ederek,
Ben de vazgeçtim dedim.
Beğeneceğin umuduyla.
Selam ve saygılarımla efendim. N.O.
-Vazgeçmem Senden-- Aysel Tarcan
………………. VAZGEÇTİM SENDEN………………………………Necati Ocakcı
Veda buselerin, dudak da saklı
Gururlu yüreğim, aşka yasaklı
Mahkûm duygularım, isyan da haklı
Vazgeçmem sevgilim, vazgeçmem senden A.T.
İZİMİ BELLETMEM, YÜRÜRÜM KARDA.
UNUTTUM BUSENİ, DUDAK İNKÂRDA
SÖZ KRALİÇEDE, EMİR HÜNKÂRDA
VAZGEÇTİM SEVGİLİM, VAZGEÇTİM SENDEN N.O.
Hazan yağmurumsun, kalbime yağan
Bahtıma gün be gün, güneşsin doğan
Aşkımsın sevdamsın, ömrüme sığan
Vazgeçmem sevgilim, vazgeçmem senden A.T.
ÖMRÜME SIĞDIN DA, SANKİ NE OLDU
HER SABAH DOĞDUN DA, SANKİ NE OLDU
ÜSTÜME YAĞDIN DA SANKİ NE OLDU
VAZGEÇTİM SEVGİLİM, VAZGEÇTİM SENDEN. N.O.
Saçıma kar yağdı, gittin gideli
Sevdanla derbeder, ettin edeli
Vuslatı beklerken, oldum bir deli
Vazgeçmem sevgilim, vazgeçmem senden A.T.
SAÇINLA BAŞINA, ÖMRÜMÜ VERDİM
BEKLERKEN YOLUNU, ERDİKÇE ERDİM
SENİN İÇİN CANI, SERAPA SERDİM
VAZGEÇTİM SEVGİLİM, VAZGEÇTİM SENDEN. N.O.
Seller gibi coşup, koynuma aksan
Hüznünden taç yapıp, başıma taksan
Yüreğinden atıp, düşmanca baksan
Vazgeçmem sevgilim, vazgeçmem senden A.T.
ARTIK BUNDAN SONRA,BAKAMAM SANA
SULAR SELLER GİBİ, AKAMAM SANA
GELİNLİK TACINI, TAKAMAM SANA
VAZGEÇTİM SEVGİLİM, VAZGEÇTİM SENDEN. N.O.
Meçhul limanlarda, sorsan da beni
Binbir zulme sarıp, kırsan da beni
Silahı doğrultup, vursan da beni
Vazgeçmem sevgilim, vazgeçmem senden. A.T.
BENİM İÇİN MEÇHUL, SENDE TOPLANDI
AYRILIK HANÇERİ, GELDİ SAPLANDI
SAYENDE DELİRDİM, BOYNUM İPLENDİ
VAZGEÇTİM SEVGİLİM, VAZGEÇTİM SENDEN. N.O.
Tekrar saygıularımla
Bu anlamlı ve güzel şiirin içinde neler saklıydı, ne sevgi ve özlem çağıldamıştı böyle değerli şiir dostum. Harikaydı...Candan tebrikler...
Şiiri yazan ve katkıda bulunanlara teşekkür ederim. Kutlarım Aysel hanım
Bu şiir ile ilgili 146 tane yorum bulunmakta