Vazgeçmek Mümkün Olmasın

Yüreğimde yerin hazır,
Ayaza çekmeden gel,
Yağmurlar aşkımı söndürmeden,
Camın buğusunda adın silinmeden gel.
Özlemin beni benden etmeden,
Henüz aklım başımdayken gel.

Bir gece yarısı,
Temmuzdan kalan gülüşünle gel.
Soyadımda adın,
Gönlünde aşkla gel.
Gül kokunla odamda,
Sen kokmaya gel.
Kokunla beni benden almaya,
Sardıkça hoş etmeye gel.

Uzun etme ayrılığı,
Kesme selamı sabahı,
Gün batmadan,
Gün sensizliğe kararmadan,
Bir günaydınla gel.

Kapıyı vurma,
Sessizce, bir suçlu edasıyla gel,
Sensizlikte kaybolmadan,
Henüz yerim yurdum belliyken gel.

Öyle bir gel ki;
Hayalleri gerçekleştirmeye,
Umutlarımı yeşertmeye gel.

Sessiz ve çıtırtı sızca gel.
Sensizliğin kemiklerini kıra kıra,
Ayrılığın alnına sıka sıka
Umutları sağ cebine,
Mutlulukları sol cebine koyup gel.

Öyle bir mevsimde gel ki
Yüreğime hazan değmesin,
Islanmasın bir daha kirpik uçlarım,
Sen en çok onları öpmeyi severdin,
Yine öpsene!
Uçlarından sızan yaşları,
Yanakların ile sildiğin o günden beri
Gelip GAMZELER’İME yerleşen Senler le
O kadar güzelim ki,
Hem artık aynalarda küsmüyor bana,
Yanaklarımdaki yaşı dudaklarınla silmeye gel.

Sen yeter ki gel.
Tostlar fırında,
Çaylar demlikte,
Ve tereyağı dolapta kalmasın,
Bir kere daha ask ile erisin Trabzon ekmeğinin üzerinde,
Hadi gel!
Kahvaltı ve ben seni bekliyoruz.

Öyle bir gel ki;
Bu defa, vazgeçmek mümkün olmasın.