Vazgeçmek Şiiri - Celal Bahar

Vazgeçmek;
Teslim olmaktır kadere,
Ses etmemektir kimseye,
Razı gelmektir boynuna geçen ilmeğe,
Giyip yakasız gömleği,
Gitmektir bile isteye ölmeye.

Vazgeçmek;
Yorulmaktır, direnmemektir karlı dağlardaki soğuğa.
Gecenin bıçak gibi keskin rüzgârında büzüşmektir.
Gözlerini kapamak,
Uyuyunca ısınacağını ummaktır.
Güneş ısıtsın diye sabahı beklerken,
Bir daha uyanmamaktır...

Vazgeçmek;
Tüketmektir yüreğindeki son nefesi.
Unutmaktır yaşadığı yer bile neresi.
Sevdiğinden değil,
Kendinden geçmektir.
Yalnız yaşamaktansa,
Bile isteye,
Ölümü seçmektir.

Vazgeçmek;
Aşka dair umudu kaybetmektir gerçekte.
Hasrete dayanamamak,
Özlediğini rüyasında dahi bulamamaktır.
Merhamet dilemek,
Affını istemektir vazgeçmek.
Ey sevgili bak ben vazgeçtim,
Zafer senin olsun,
Ben mağlubiyete razı geldim,
Bu mücadeleye,
Mahşere kadar ara verdim…