Hatırlıyormusun?
Yağmurlu birgün saçların tel tel olmuş omuzlarına değiyordu.
Kaşlarımın arasında kirpiklerime süzülen yağmur tanecikleriyle göz yaşlarımın akıntısı ile izliyordum seni.
Hafiften dudaklarını kıpırdatarak birbirimizi kırmadan bitirelim herşeyi dedi.
Birbirimizi kırmadık.
Fakat sadece güldüm.
Vazgeçmek zorundaydım.
Vazgeçmek zorundaydın!
Dur durak bilmeyen otoban misali,ara caddelerde kırmızı ışık gibi dur dedin ikimize.
Vazgeç dedi.
Vazgeç..
Vazgeçemedim.
Yazıp geçtim.
Kayıt Tarihi : 6.5.2016 02:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!