Nefes nefes ruhu tırmalayan soluklar,
Alıp gidince başını,
Dingin bir sessizlik sardı benliği
Düşünedurdu ruh, yaşam çizgisinden atlayışları…
Nerdeydi gözyaşıyla yıkanan ruhun arınmışlığı,
Kirliliğinden gurur mu duyuyordu artık varlığı?
Sıktığı yumruğun içinde mi kalmıştı
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…