“son kırıntıları topluyorlar yerden
birkaç tane az önce tarihli dakika
ve birkaç damla gözyaşı
ürkek bakışları ile
umuttan önce korku taşır yüreklerine
istasyon kuşları.”
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Bu şiirde bir hata var çok üzüyor insanı yoksa hata istasyondamı hep ayıran da değil halbuki ,çoğu zaman kavuşturuyor ne demeli hata bu kadar duygulu olmaktamı bir bilinmez şiir seline kapılıp gidenlerdeniz sanırım ve akıntı umarım iyi bir yerlere sürükler .iç acıtıcı ama çok güzel bu şirinizde diğerleri gibi alıp götürdü beni teşekkürler kutluyorum
Ne kadar güzel... Terkedilmişlik, yalnızlık, ve minicik gagaların son umutları... Bunları hisseden , adeta yaşayan o hisli yürekler...
Çok hüzünlü, sonu terkediliş olan bir film izlemiş gibi bir müddet kıpırdayamamak..Ve bir müddet bu keder hissini içinde taşımak...Okuduğum zaman hissettiğim duygular. Tebrik ediyorum hissettireni...
Çok hoş :)
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta