Vazgeçilemeyen Şiiri - Efe Güngör Gülsever

Köhne barınaklar da içiyorum gönül şerbetini
Sen orada öylece duruyorsun tepkisiz
Yavrusunu kaybetmiş bir ceylan gibi çaresiz
Özlemle dolan bir gemidir yüreğim sessiz

Nur-ı ayn gözlerin aydan parlak
Gönlüm yolun da bir sarı yaprak
İsteğim artık hülyana değil de
O gül çehrene doyasıya bakmak

O kutlu şehirden dönene kadar bekleyeceğim
Ayaklarıma zincir vurulup susturulsam da
Sabredeceğim, derdin den verem olsam da
Bitmeyeceğim, ama seni yaşamadan ölmeyeceğim