Vazgeç Nefsim İnattan

Yarım asrı devirdin vazgeçmedin inattan!
Yanlışta ısrar etmek, büyük zarar musırra!
Ters gitmeyi bırakıp, dem vur artık Onat’tan!
Gir kulluğun yoluna, veda eyle kusura!

Hiç boşuna uğraşma, tebdil olmaz bu yasa!
İyisi mi sen ona, paşa, paşa eğ ser’i
Duyurmuşken Hak bunu, Kur’an ile tüm nas’a;
Bunu senin bilmemen, hangi gafın eseri?

Niye vardır kulağın, duymuyorsa doğruyu?
Boş lafları duyarda, neden duymaz ihtarı?
Niçin lakayt işine, söyler misin o duyu?
Keşke kaale alsaydın, Rabbin olan muhtarı!

Ya gözüne ne olmuş, bakıp, bakıp görmüyor?
Basiretin yok mu ki, fark etmiyor güzeli?
Madem kendi görmüyor, neden ele sormuyor?
Kör inadı yüzünden, kaybediyor özeli!

Uzuvların görevi, kulluk iken Rabbine;
Böyle mühim vazife, edilir mi hiç ihmal?
Melek, felek uyarken, o Rabbinin emrine;
Ne cüretle edersin; şu düsturu sen ihlal?

Başka çıkış yok inan, ya itaat ya sakar!
Ye yeğlersin cenneti, ya gidersin o yere?
O,sakar ki sadece; azap edip can yakar!
Gerçek buyken ey nefsim, yanma lütfen boş yere!

Abdullah Toroslu
14.03.2013-İzmir