Vazgeç-miş Gibi… Şiiri - Tuğba Uzüğüten

Sabırla aştığımız onca yolu
Geri dönüyoruz ağır ağır…
Bin bir umutla ve hevesle tuttuğumuz eli
Hiç tutmamışçasına bırakıyoruz.
Acıdır ama zar zor yakalanan bu güzel duyguyu
Ezberlerimiz yüzünden harcıyoruz.
Sakin görünüyoruz birbirimize…

Ben kendi sessiz çığlıklarımı susturuyorum.
Gözümün kenarındaki yaşı tutuyor,
Boğazıma düğümlenen hıçkırıkları
Görmezden geliyorum.
Çünkü biliyorum çare yok! ..
Suçlu yok; ceza yine duygulara…

Yürek kör kuyularda can çekişiyor.
Kulaklarımda bir tango parçasıyla,
Sana koşarak gelen ayaklarım
Kaçarak uzaklaşıyor bu kez ve elden bir şey gelmiyor.
Söylediklerime inanma!
Yüreğim değil, dudaklarım vazgeçiyor…