Vaz Geçtim Şiiri - Esel Arslan

Eteğinin ucunu öpmek geldi içimden,
Devirince ardı ardına dubleleri,
Hayatın kocaman hiçliğine,
Sevdamın piçliğine oturup ağladım.

Öldürsem mi kendimi bu şafakta,
Nereden sızacak bu kan,
Ne renk akacak,
Düşününce seni,
Vaz geçtim.

Bütün gece yatakta debelendim,
Bitmeyen sancılı bir senfoniye dönüştü gece,
Uzak tutmalıyım insanları kendimden,
Nevrotik bulaşıklığım bulaşmamalı,
Geçte olsa anladım.

Zehir zenberek bir tat ağzımda,
Sevmek zehirlenmek mi?
Sıkıcı mısralar bunlar biliyorum,
Kızacaksın az sonra,
Okuduğunda.

Telaşın evhamın hoşuma gidiyor,
Sadistçe bir duyarlılık bu,
Kızasın diye dökerim berduşluğumu,
Mısralarımdaki uyaklara,
Sanki yeminliyim seni de uyutmamaya.

Soyutlarda soyunurum boyuna,
Somutsa zaten hiç giyinmez çırılçıplaktır,
Gerçek derlermiş adına.

Sarhoşluğumun yalpalarında,
Sevginin paslı kilidini arar dururum,
Henüz anahtarı bile bulamamışken,
Berbat bir oyuna dönüşür geceler,
Bir türlü olmaz sabahlar.

Birden gülüşün girdi geceme,
Şizofrenik kırıntılar bulaşıkhaneye,
Sonra sevdan geldi oturdu,
Tam yüreğime.

Eteğinin ucunu öpmek geldi içimden,
Kırıldı kadehler ardarda, ayıldım birden,
Vaz geçtim, vaz geçtim kadınım
Kendimi gebertmekten.

Ankara- 2006-