Vay ki Vay! .. Şiiri - Şah Ali Yaşar

Salınmış kuşlar gibi
Süzülmüşsün gökyüzünde...
Bir kanadın Çağlayancerit
Öteki Göksun üzerinde...
Uçmuşsun sonsuzluğa soluksuz
Uçmuşsun yücelerin izlerinde...
Avurtların nakış nakış gamze
Parlayan umut ışığı gözlerinde...
Vay aslanım!.. Vay yiğidim!.. Vay ki vay!..

Yükseldikçe depreşmiş duyguların
Gönlün kutlu zaferlere bilenmiş...
Düşündükçe ülkü adlı güzeli
Yer yer andıkça Turan elleri
İçin içine sığmamış belli
Sevdalı bakışların dillenmiş...
Medet ya Allah!
Ya tekbir seferin!
Akıncı boyu dik duruşların şekillenmiş...
Vay aslanım!.. Vay yiğidim!.. Vay ki vay!..

Kara yeller mi esmiş
Karanlık eller mi kesmiş önünü
Nasıl böyle kolun kanadın kırılmış
Huşu içinde varılmış ulular katına
Büyülü düşlerin mavi derinliğe sarılmış...
Yedi veren güller açmış yanaklarında oy!
Miski amber nefesin fırtınayla karılmış...
Vay aslanım!.. Vay yiğidim!.. Vay ki vay!..

Önce güneş olmuş
Işık ışık saçılmışsın dağ yamaçlarından...
Ardından yağmurlu bulut
Damla damla dökülmüşsün göz pınarlarından
Kaç koca gün bitmiş
Kaç uzun gece geçmiş aradan
Aramışlar, taramışlar yazık ki bulamamışlar
Kayan yıldız gibi kaybolmuşsun ufuklardan...
Vay aslanım!.. Vay yiğidim!.. Vay ki vay!..

Sen ki
Halkın içinden
Hakkın yanındaydın...
Her başı sıkışana koşan
Hızırca darlanana varandın...
Zayıfa güç
Düşküne tay durandın...
Fakir fukaraya yardımcı
Dertlinin yaralarını sarandın...

Sen ki
Zorlu sınavına tabi hayatın
Dünyaya gönül gözüyle bakandın...
Ol cenahtan sevgi dolmuş bendine
Kıraç topraklara ırmak ırmak akandın...
Duyduğun yalnıza dost
Gördüğün üzgüne moral
Rastladığın kimsesize sahip çıkandın...

Sesime ses ver ey gurban!..
Nerdeysen koşup gelem yayan!..
Kar mı doldu kirpiklerine, uyan!..
Ayaz mı vurdu parmaklarına, dayan!..
Haykır da Bozkurtçasına, dirilsin duyan!..

Hani “çok soğuk, üşüyorum”
Demiştin ya şiirinde, bir zaman...
Oyy!.. Ben yanam!.. Ben yanam!..
Ben yanam da sen ısınan!..

Vay aslanım!.. Vay yiğidim!.. Vay ki vay!..