Vay ki Akıl Fakirliğine!

Çıkmaz sokakların ardındaki bir dünya;
Sabahları şafaksız, geceleri aysız…
Anne, baba, çoluk çocuk her biri güya;
Akşama sıcak çorba içecekler, gamsız…

Annenin kucağında bir kaç aylık bebe,
Dayanmış değneğine, dileniyor baba.
Çiçekçi kız bezmiş haykırıyor; 'yeter be,
Sevgi sizin olsun, bir ekmek verin bana! '

Sesleri takılır gündüz trafiğine,
Duyan dönüp bakmaz bile sefilliğine.
Dönüp bakan da üç kuruş meteliğine,
'Allah arttırsın' der, vay beyinsizliğine!

Vay haline, vay ki akıl fakirliğine!
Allah arttırsın onlarınkini, tabi de;
Aldanma Allah'tan gelen zenginliğine,
Ya alırsa Allah, bir gün sendekini de!

Bedene bir kuru ekmek de verir tokluk,
Çileli de olsa çekilir her tür yokluk,
Bin veren Allah, malına edilir kulluk,
Çekilir gibi değil akıldan yoksunluk!