Vay Haline Vay Şiiri - Osman Erdoğmuş

VAY HALİNE VAY

Sevdaya tutulan baharı özler,
Surat hep asıktır, dalgındır gözler,
Yürekten kağıda dökülür sözler,
Sevdaya düşenin vay haline vay.

Yarin yollarına bakar da ağlar,
Kuzular meleşse, coşup da çağlar,
Arkadaşı olur, çöller ve dağlar,
Sevdaya düşenin vay haline vay.

Gönlüne düşmüştür ateşten bir kor,
Bulanıktır beyni, alı görür mor,
Nasihat dinlemez, iflahı çok zor,
Sevdaya düşenin vay haline vay.

Sevmenin bedeli böyle ağır mı?
Sevilen her zaman böyle sağır mı?
Aşığın gülmesi böyle kahır mı?
Sevdaya düşenin vay haline vay.

Mecnun’u çöllere düşürdün yeter,
Ferhat’a dağları aşırdın yeter,
Bana da bardağı taşırdın yeter,
Sevdaya düşenin vay haline vay.