Vay Esefa Şiiri - Atila Yalçınkaya

Kalmadı mı sende vefa,
Verdiğindir bin bir cefa.
Görmedim ki sende safa,
Vay esefa, vay esefa.

Ağlatıp nalân ettirdin,
Canı canandan bezdirdin,
Gözümden yaşlar getirdin.
Vay esefa, vay esefa.

Naçar bıraktın âlemde,
Güldürmedin hiçbir demde,
Sevda kalmadı sinemde,
Vay esefa, vay esefa.

Ağlarım her seher sensiz.
Kim ağlatır beni densiz,
Nasıl, mutlumusun bensiz,
Vay esefa, vay esefa.

Ciğer yanar yangın yeri,
Sevdan döndürülmez geri,
İnlettim ben göğü yeri.
Vay esefa, vay esefa.

Nasıl bırakıp da gittin,
Zalimliği nasıl ettin,
İnan bu canıma yettin
Vay esefa, vay esefa.

Derbeder oldum ardından,
Silindim mi ben yâdından.
Bahsedermisin adımdan.
Vay esefa, vay esefa.

Ben unutmam vefa bende,
Yokluğun acısı serde,
Duçar ettin bak bu derde.
Vay esefa, vay esefa.