Yine bir kuraklık,yine bir kıtlık,
Bu senede vay çiftçinin haline,
Ambarları bonboş tarlalar çıplak,
Bu senede vay çiftçinin haline.
Geçimi pancardı oda bitmemiş,
Sulanmış,sürülmüş yine çıkmamış,
Gübreye,toprağa servet harcanmış,
Bu senede vay çiftçinin haline.
Tunçlanmış çehreler göye bakmaktan,
Çıkan her buluttan medet ummaktan,
Ayırt edilmiyor eller topraktan,
Bu senede vay çiftçinin haline.
Ot ve saman yine büyük revaşta,
Hayvanı olanlar ayrı telaşta,
Gurbet yollarında her kes bir işte,
Bu senede vay çiftçinin haline,
Maaş yok köylünün ümidi toprak,
Toprak çatlaklaşmış,can kuru yaprak,
Seyfet der dua et Yaradan'a bak,
Hak acısın O çiftçinin haline...
Kayıt Tarihi : 10.9.2006 22:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kars'ın Akyaka ilçesinin Demirkent Köyünün halkının çilesi şiirle dile getirilmiştir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!