Vaveyla Şiiri - Çağatay Türkgülü

Ben iyi insanların en iyisiyim
Bu geniş öfke çayırında
Sevgi ahırının seyisiyim
Beslediğim atların sırtlarında
Kendi krallığımın şövalyesiyim

Ben kötü insanların en kötüsüyüm
Bu canlı cesetlerle dolu mezarlıkta
Gözyaşlarında boğulan ölüsüyüm
Gündüzü olmayan soğuk karanlıkta
Yaşadığına inananların gözcüsüyüm

Ben saçma insanların en saçmasıyım
Bu güzel kokulu fırıncılar sokağında
Küçük bir çocuğun açmasıyım
Dolaşırken öyle tam şakağında
Güya yanlışlıkla patlayan polis saçmasıyım

Ben âşık insanların en âşığıyım
Bu kimsenin doymadığı sevda sofrasında
Eli nasırlı bir ozanın kaşığıyım
O ozanın en güzel mısrasında
Anlattığı papatya aşığıyım