Vaveyla Şiiri - Lütfi Karabıyık

Ne bulunduğum yerdeyim
Ne olduğum gibiyim
Farklı görünmek değil benim derdim
Dayanamamış, yıkılmış bendim
Dinlemezdin, yine de derdim
Ben yalnızca, seni sevdim!

Her yanım beni boğarcasına sis
Dünya ölmüşçesine sessiz!
Geçmişten akseden yalnız karanlık
Beynim dumanlı, bacam simsiyah is!
Bir güruh olmuş bedenim
Bir vaveyla olur taşarım!
Senin gibi yaşayarak ölmektense
Ferhat gibi ölerek yaşarım!
Dur! Sakın o boşluğa gitme
Hani, nerde o “aşk” denilen his?
Ey sevgili!
“En sevgili”den bir geri
Dinle! Kalmasın içimde bir tek sır, ne bir giz
Zaten ortada ne sen kaldın,
Ne de biz…