Göklerden akmaktadır; yere ışık ile nur,
Aydınlanırken dünya, kiminin ruhu pürnur.
Düşmeden durmaktadır, dönmekte onca alem,
Elma daldan düşerken, dolaşıyor seyyarem.
İnsanlık düşmüş, gider dünya işi peşine,
Kim işini bitirmiş? Git! Arkadaş işine.
İşin, malın, ailen; fitnedir sana bilsen,
Kulsun her şeyden önce, görevi yapabilsen.
Gözler var görmek için, görmezsen suç göz de mi?
Görüntü de kaybolma! Ara! Gerçek özde mi?
Sesleri duymuyorsun, kulakların sağırmış,
İnsan,insana kıyar kalp varsa da kararmış.
Koştuk madde peşinde, kapıldık büyüsüne,
Yabancıyız yaşarken, uhrevi alemine.
Can evinden gelmekte; dinle! Can kulağıyla,
Duyamazsın ne çare ruhta kopar vaveyla.
Altından kalkılmıyor, binbir türlü gaile,
İnsanlık ölmüş yazık, insan olsan nafile.
Allah'ıma yalvarıp, tövbesini istesem,
Son nefesimi verip, terk-i dünya eylesem.
Şükrü Topallar
06. Mart. 2008. İzmit
Şükrü TopallarKayıt Tarihi : 8.3.2008 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Pürnur : nur dolu,çok nurlu Seyyare : gezegen, dünya Fitne : geçimsizlik, ara bozma Uhrevi : ahretle, öbür dünya ile ilgili Vaveyla : çığlık Gaile : sıkıntı, dert, keder, üzüntü Nafile : yararsız, boş yere Terk-i dünya : dünyayı terk etmek, ölmek.
Görüntü de kaybolma! Ara! Gerçek özde mi?
Sesleri duymuyorsun, kulakların sağırmış,
İnsan,insana kıyar kalp varsa da kararmış.
evet ...beğeniyle okudum ...çok güzeldi...saygılar
İnsanlık ölmüş yazık, insan olsan nafile.
Yüreğinize sağlık. şiirin mesajı çok güzel ve içten. tebrik ederim.
TÜM YORUMLAR (78)