Vaveyla Şiiri - Hüdayi Azbay

Okundu hikâye
Bozuldu büyü Vaveyla
Hadi ayak izlerimden kavgalarımı çıkar
Kaç bahar geçti
Kaç Leyla gördüm
Emzirilmediğim taraftan
yenilgilerimi sar...

Bir sır sararır yüzünde Vaveyla
Sararmış buğday rengi bir sır
Çiğnenmiş ekin tarlası saçlarında
Bir telaş düğümlenir
Ve bir fikir yırtılır

Anahtarı kaybolmuş sandık gibisin Vaveyla
Bohçanda gizemli efsaneler var
Ne çok vurulmuş
Ne çok ölmüşüm
İniltilerim bıraktığın izler kadar

Yazgında matem kalıntıları
Bir yolculuk hevesi
Bir veda havası var
Söyler misin Vaveyla
Dağlanmış bir yüreğe ayrılık nasıl sığar

Yüzüne hüzün çilleri serpilmiş Vaveyla
Fanuslar içinde yanan kelebekler gibisin...
Sırtımda tırnak izlerin
Avuçlarında kaçışlarım var

Gözlerinde gece ıslanır Vaveyla
Yüzünü matem tırmalar
Bakışlarına sinen nefretler ölür
Bir bahar ayaklanır içimde
Ve bir günah örtülür

Sebepsiz gitmelerin var Vaveyla
Ve sen gidince ardından yıkılan şair
Melalini dağıtmayan keşkelerin var
Oysa cam çiçekleri gamdan uzaklaştıkça yaşar

Sokakların şatafatından dökülen kibir
Yıldızları örter bir bir Vaveyla
Murdar olmuş fikirler geçer
Gözlerden şehvet taşar...
Yırtılır ar

Vaveyla;
Esrik akşamların gizemli çığlığı
Zemheri vakti menekşe umuda susar
Bilmem ki ben artık gitmeli miyim
Birlikte kaldıkça yaramız kanar....