Vaveyla Şiiri - Berdan Doğu

Bir rüzgar kanattı gözlerimi
Bir boğaz ki düğüm düğüm olmuş
Ümidim durulmuş,dilim susmuş
Fokurduyor beynim susuyorum sadece
Bedenimi de ruhumu da yorgunluk sarmış
Öylece garip ve mahzun iken
Bir darbe de en kanayan yerime vurulmuş

Döküldü hıçkırıklar eşliğinde yaşlar
Güneş tutuldu,ay parçalandı
Düştü birer birer hüzün yaprakları
Bu şehir yabancı artık gözlerime
Kedersiz geçemez oldum sokakları
Bakamaz oldum beyaz demirli pencereye

Yabancılaştı birer birer insanlar
Yabancılaştırıldı bu kırılgan ruhum
Parça parça erirken bir yanım
Kalan diğer yanımsa son umudum
Sarılıp tutunacak kadar güçlü değilim
Durmuyor gözümde sabırsız yaşlar

Baktım ki çare uzakta değil bekledim
Bakarken öylece etrafa sustum
Dinledim sessizce sesimi
Bulutlar kapatmıştı güneşimi
Bir şehirde kaybolmuştum durdum
Düşündüm sakince
Bir ışık vardı tam görünmüyordu
Sabret dedim bekledim

Sarıldım kendi kendime
Tuttum ellerimden
Sildim gözyaşımı
Kaldırdım ayağa kendimi
Hafif silkelerken beynimi
Dünya sustu birden
Haykırdım çığlıkları
Bir köşeden bir köşeye
Baktım ki cevap yok
Aldım çeketimi
Geçtim öteden öteye