Vav Şiiri - Ender Ölmez

Bir arzu çağrışımıdır

İsmin anlamı ufuklarda duruyor
Yüreklerde yeşeren ince bir tomurcuk
Kendi güneşini arayan sabır
Gecenin kara perdesi örterken semayı
Sesler bir yorgan misali sarar seni
Arka sokaklarda yankılanan bir nida
Sırra kadem basar o eski hüzün

O mevsimler,bize kalan mevsimler,
Mezarında yatan ölü mevsimler
Ve gönüllerde filizlenir umut
Cefâ dolu bir yol idi yaşam
Yoldaştı yalnızlık
Her çileyi yıkardı akar su gibi
Ve sabırla büyütülen bir fidan
Çağın ve çağdaşların rüzgârlarında eğilmez, dik dururdu.
Gönül, seher vakti bir dua gibi
Esrar dolu yıldızlar dökülürdü gök kubbede
Sahip olamadığın her an, her lahza
Bir gün murâd olurdu;
Kederin müstakbel bir huştur artık

Ferâgat ile dokunulmuş umutlar
Gözyaşında sular çiçeklenir
Her damla, her nefes bir izdir
Gerçek, mücadelenin ardında gizlidir
Her istem bir duadır
Her dua, bir gün muhakkak yankı bulur
Yoldur sosyalizm, ateşten geçer
Bir gün yeni bir dünya kurulacak, ateş yeşerecek
Partizan yüreklerde rabbin adaleti
Zincirler kırılacak, karanlık dağılacak
Kavga, tarihin akışında bir iz
Her düşen gökyüzüne bir tohum ekmiştir
İstemin sesi bugün gelmiştir
Dokunduğu dal, bastığı yol olmuştur
Kum taneleri gibi kaymıştır ayaklarının altından dünya
Bir çiçeğin açışına prangasını bağlamış
Rüzgarın taşları savuruşuna adamıştır kendini.
Gökyüzü ağırdır gözlerde,
Deniz sessiz, ama derin
Ve duvarlar, her gün biraz daha yükselir
Bir sokak başında unutulmuş adımlardır.
Sözler gelir geçer dudaklardan,
Kimi zaman bir soruyla biter her şey,
Bir yabancının izini soruşuyla,
Bir marangozun tahtaya iz bırakışıdır
Bir annenin sessizce fısıldadığı ninni

Her sabah umut doğar içinde,
Ama gecenin karanlığı kadar ürkek
Ama ne güzeldi seninle gülmek
Bir bahçede açan çiçeklerin birbirine dokunmasıydı
Bir şehir kadar kalabalık
Bir ev kadar sıcaktı
Bir zamanlar omuz omuza dururduk seninle,
Sırtımızda yük değil.
Geleceğin umutlarını doldurduğumuz çantalarımız vardı.
Şimdi ise ellerimizde unutulmuş hatıralar,
Bir su bardağının kenarına dokunan parmaklar gibi.
O trenler,
Bir zamanlar yolları aşındıran o trenler,
Şimdi öyle bir hızla geçiyor ki
Sadece rüzgarı kalıyor ardında.
Ve insan, nereye gitse
Bir iz bırakıyor.
İzler,
Kaybolmuş hatıralardan hallice -
Ama unutulmamalı güzel hatıralar
Ne kadar savrulmuşsa onlar
O kadar dağılmışız
Hüzün artık o kadar hafif ,
Bir şarkının son yükselişi
Dokunup geçiyor ruhumuza,
Ne uzun, ne derin,
Sadece bir anlık.

Güzel parmakların gibi derin ama bir anlık
İçimde bir tohum gibi büyür bu harf
Bir arzu çağrışımı olarak
Dilimde ibadullah vav