Vaten Gibiyim! Şiiri - Ömer Faruk İstemi

Vatan gibiyim!
Vücudumun üçte biri ateş!
Ölüm kokuyorum. Ölüm!
Ben yarınım. Yarınım da!
Leş kokuyor! Hem dün, hem bugün!
Ne olacak benim bu halim kardeş!?

Sinemde barut! Ağzımda diş kalmamış!
Götümde koca koca dikenler!
Rahat oturacak, yer kalmamış!
İçimi basmış, taş yiyen pireler!
Evim kalmamış! Bakacak pencerem kalmamış!

Sararmış vicdanım!
Kuruyup dökülmüş, ektiğim fidanım!
Çirkince bakıp, çirkince konuşur olmuşum!
Alev alev! Öfke dolu bağrım!
Ne çıkar öfkemden? Bilmez olmuşum!

Yeni doğan fidanım!
Sarmış etrafımı piçler!
Döksem çehreme ateşler,
Kendim yanacak gibiyim!

Kulak verin, ateş yüreğimde,
Kavrulupta, ağzımdan çıkan sözlerime!
Bakın kan çanağı olmuş, ateş gözlerime!
Dinleyin! Sebebini anlatayım size.
Dinle, dinle de düşün ey ahali!
Düşün, düşün de gör halimi!
Bakta gör, bana şunları eden zalimi!

Evimin suları kesik!
Çorbama ekmek eksik!
Ev ahalisi sessiz!
Ben ahaliyim, ben sessiz!
Kısık sesim, tek başıma kimsesiz!
Evimde benden habersiz,
Bir kaç tane, kim olduğunu bilmem misafir!
Anlamadım bu nasıl bir misafirdir?
Sağ bırakmadı yediği tek tası,
Yedi, yedi de, içine sıçtı yediği tasın!
Bağırıyor içimde bir isyan,
Çek git! Çek git! Topla tarağın tasın!
Birileri arasın, polisi arasın!
Oturdu ekmeğim yedi,
Şimdi kastı, canıma kasıt!
Ben çalıştım, kazandım, getirdim de!
Kalktı, ona yedirdi! Benden önce!
İçinde yaşadığım, evin sözde sahibi!

Velhasıl! Ahali öyleyim ki!
Dilimde ateş!
Dişimde barut!
Vücudumun üçte biri ateş!
Üçte birim, isyan!
Kırgınlık, üçte birim!
Ahali, benim işte!
Üçte üç. Vatan!