Vatanimin sokaklari Şiiri - Hüseyin Kırk ...

Canim sikildi deyip sorgulayan ruhumla biraktim
Kendimi sokaklarin bilinmez kaderine
Karsima dikilenler sanki su gibi temiz berrak
Kendim utanmisligimla bakamiyorum onlara

Ecdadimin birakdigi sokaklar boylemi olacakdi
Batinin kirli ama guzel gozuken yüzü hep bal zehri
Kim bilmez balin tadini,tatan yokmu, dahasi diye
Ativeriyor kendini sokaklara,kimseyi gormeden

Sonunda anladigini zannettigi seyin bos oldugunu goren
Gözleri bahaneler uretmek icin dili ile pervasizca
Saldiriveriyor coktan az olan inancli dunyalara
Karisina imandan kopmus bir yurek dikilince karsisina

Korkmuslugu ile birlestiriveriyor cesaretini
Ve arkasindan iste yopazlar modern dunyami kiskandilar
Deyiverip akli hep gorsel yasama takilan gencligi
Kandiriveriyor,sonrada pis bir gulumseme...

Iste turkiyenin sokaklari cennettir deyip seytanca gulen
Kimsenin bir birine aldirmadan yurudugu o kaldirimlar
Hangi fakirin ekmek parasi diye sabahdan aksama kadar
Iki kurus icin azar isitib de alindan akan teri hice sayandir

Icinde meydan okurcasina dunyaya sarilan nefsin kolesi kul
Bugun kalkmis guzel vatanimin topraklarina kirli ayaklari ile
Basipda burasi benimdir deyip hosuma gitti satin aliyorum diye
Pis emellerine alet eden seninle ayni masadan oturandir

Senin gozlerin gor olmus arkadas,sana bu mevkiyi verenler
Birgun elinden alinacaklarinida hic dusunmedin mi
Dusunduysende hic korkmadinmi,lakin korku senin cesaretin oldu
Ve zulmu dogurdu,oyle olsun zulum senin cocugun ise benim dusmanimdir

Sana dokundurtmam bu cennet vatanimin bir karis topragini
Cek ellerini ondan yoksa icimdeki iman atesi ile yakarim seni
Olsemde bu vatan benim kimse anlamasada bu vatan bizim.
Ben onu sokaklarindan basladim sevmeye.......

Senin gibi kolejlerde legal yoldan illagalli ogrenerek degil
Anamin kucaginda sevgiyi babamin kucaginda saygiyi
Vatanimin kucaginda ugrunda olunecek ülkemi korumayi
Yarinlar icin savasmayi ögrenerek buyudum ben o sokaklarda