Vatanım Şiiri - Rubil Demir

Ağlayarak doğarken, o an vatan demişim.
Tatlı şerbet verdiler, ana sütü emmişim.
Süründüm, emekledim, güldüm, ağladım bazı,
Kirim, pasım, çamurum, hepside vatan tozu.

Gezelim yurdumuzu, Artvin’den başla söze.
Karadeniz’den çıktık, Egeden, Akdeniz’e
Gerdanlık incileri, İstanbul, Samsun, Rize.
Cilo’dan, Beydağ’ına, geçelim Melendiz’e.

Haydi, görelim güzel Edirne’yi, Tatvan’ı.
Hep beraber gezelim, Bitlis’i, Ardahan’ı.
Sendeki güzelliği kıskanır İrem bağı.
Erzurum, Kars yaylası, dört mevsim Ağrı Dağı.

Soğuk gözelerden, su içeyim yudum, yudum.
Kumsalında yanayım, Kuşadası, Kaş, Bodrum.
Selam ey Gümüşhane, selam Trabzon, Bayburt.
Kırklareli’nden, Van’a, Anadolu anayurt.

Çıkayım Erciyes’ten, uzanayım Balkar’a.
Kara elmas Zonguldak, başkentimdir Ankara.
Destan yazmak için git anlatsın Çanakkale.
Şiir dinletini de, okusun Pamukkale.

Tekirdağ, Diyarbakır, Adana’da karpuza,
Antalyalım, Mersin’lim, çağırıyor muza.
İzmir, Manisa, Burdur, Muğla’dır üzüm bağı.
Çorumun leblebisi, Afyondan al kaymağı.

Amasya’da al elma, Hatay’ımda portakal.
Erzincan’da ye balı, Hakkari Tokat’ta kal.
Bursa’nın şeftalisi, Malatya’nın kaysısı.
Limon ve mandalina, Ak deniz’in kıyısı.

Orduda kır fındığı, İzmit’te topla kiraz.
Konya buğday ambarı, Niğde’ye uğra biraz.
Nevşehir’de patates, Iğdır pamuk ovası,
Maraş’ın dondurması, Antep’in baklavası.

Vatanımın seksen bir ili, şerefli, şanlı.
Anadolu’ da herkes, Elazığlı, Keşanlı.
Yurdum yuvam ocağım, ekmeğim, suyum, aşım,
Anam, bacım, kardeşim, kefenim mezar taşım.
Bu vatan benim bağrım, bu vatan gözüm kaşım.