Ne büyük bir fazilettir insanın insanlığa hizmet öncelliği ve önemindeki şeytanın da yaşamını kontrol altında tutarak, şeytan ile beraber yaşamaya emek gönüllüğü, ki bu, Allah aşkına aşk ile yaşamın coşku ışığını karartmamak için coşkuyu huzur ve refahıyla emek olmak, coşkuyu emek sağlamak, sağlamlaşmaktır…
Şeytandan takdir veya onay veya buna anlayış beklenmez, beklenemez! Sadece kontrol altında tutmak yeterli bir emektir yeryüzündeki canlı ve cansız bütün varlıkların huzur ve refahına. Bu emek Allah aşkı için üstesinden gelinemeyecek kadar zor değildir. Allah, hep insanın yardımcısıdır. Bu emek, alim veya bilgin olmayı gerektirmiyor.
İnsanlığa niyetli olmak yeterlilik olan hislerdir. Çiftçiler, köylüler efendilerimizdir, özürlü, hasta ve çocuklar baş tacımızdır, onlar mutlu olsunlar yeter demeye değerlerdir, değerliliklerdir. Onlar, yeryüzünün en asil ve adil emektarlarıdır ve onların mutluluğu insanlığa kazanılan şereftir! Su, toprak, hava, hayvanlar, bitkileriyle, yer altı, yerüstü kaynaklarıyla doğa bu aynı ortak şereftir evrensellikte! Para ve endüstrinin niye bu kadar şer malzemesi edilmesine fırsat veriliyor? Bu kadar büyük şeref zenginliğine bu kadar basit araçlarla niye öyle de basitliği ve soysuzca zulmeti engellenemiyor?
Diyalog, laf curcunasını süslenmek değildir. Diyalog, düşünmek ve düşündürmektir hem sürekli ve yapıcı, hem yasa ve kurala uyumu sağlayarak, hem yeni durumlara karşı yenilerle yasa ve kural genişlemesi güçlendirilerek…Yasa ve kural azınlığa, çoğunluğa diye hazırlanmaz. Bir tek canlı ve cansız varlık için dahi yeterliliktir ve zorunluluktur bu kararın alınması ve uygulanması!
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta