Biraz o’yum, biraz bu’yum diye bir o yana bir bu yana kıvırtan, kıvırttıran veya kıvırtmalar, çifte besililik yoluna uzmanlık olmuş uşaklıklarla, bugün Yahudi’yim, yarın insan olurum der yine bu hal varlığı ile… Allah, yüreği organ olarak verdi, yürekliliği de kazanan sen ol! Anadan ‘insan şekliyle’ doğduğu için, herkes insanım der elbette. İnsan olarak insanlığa emeğin kadar insansın diyeceğim ben! Herkes değil, Türküm ben!
Canlı, cansız ne varsa, insan dilinde adı var. İnsan yaşamında düzenlilik içindir bu. Çalan birine hekim, hakim, kadı denilmez, hırsız denilir değil mi? Olayın, eylemin, davranışın da adı koyulacak: ya alın çatının sokak ortasında yürek rengini, ya yüreğinde şeref taşırsın, seçiminde hürdür insan nihayetinde…
Ruh bedenin şahit’idir. Doktor narkoz verince beden uyur, ruh uyumaz! Hep fotoğraflar sesi, rengi, çevresiyle, düşünüleni dahi… Budur, Allah gören, işiten, bilen denilen. İlle de Allah benim diye para gösterip bağırıyor Şeytan! Türkiye Cumhuriyet’inde yaşayanlardan yüzde 47’si kuyruk sallamışlar şeytana, para şeytanın şehveti, keyfi o kuyruk sallayanlar… Bu acıda kıvranıyor Avrupalı da, boş gönüllerle. Sayısı belli işte, sadece. Benimle dolaşamazlar onlar! Emeğinde seviyorum insanı diyorum seve seve! Sömürgenin düşmanıyım, söylüyor, ilan ediyorum her an, her soluğumda ve gürül gürül sesimle. İlahi hukuku ruhum taşıyor, insani hukuku yürekliliğimle taşıyacağım!
Ruhun, bedenimizdeki yeri sanıyorum kulak, burun, boğaz arasında ve çıkarken bir koku olarak hissediliyor diye geçiyor aklımdan. Bedenimizden çıkıp gezindiğini düşünebilir belki insan, ama geri nasıl giriyor acaba, bilmiyorum. Bu konuda konuşulmadı veya ben bir şey duymadım, ulaşamadım bu bilgiye. Birkaç kez ölümü tattırdı kulaklarım bana. Buna, acıların yarattığı beyinde yanılgı da diyorlar, galiba…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta