Vatan, Vatan Dediğin; Şiiri - Cihat Şahin

Şu ölümlü kara mı, canın kadar sevdiğin?
Bu küçücük ada mı, senin vatan dediğin?

Daha önce nerdeydin, niye çıktın oradan?
Ayni gerekçe ile çıkacaksın buradan!

Çünkü sen bir yolcusun, olamazsın berkarar!
Bil ki, yanlış verdiğin, kalmak için her karar!

Nerden gelmiş ilk atan, sonra dönmüş nereye?
Evlat, ayal ve ahfat, döner elbet oraya.

Kimi diyor kabir’e; yanılıp ta “son durak”(!)
Hakikatte o mezar; yol üstünde bir uğrak.

Bitene dek imtihan, kullar bekler orada
Girmek için oraya, biz bekleriz burada.

Sınav için bir mekân, tüm beşere şu cihan!
Kopana dek kıyamet, sürecek bu imtihan.

Göçer her gün öteye, imtihanı bitiren!
Bu gün yarın beklide, gideceksin ora sen!

Ne vatandır ne sıla, şu kararsız karalar!
Kara bahtlı nadanlar, kendin boşa paralar.

Gönül vermez gurbete, akil olan misafir!
Şu dünyaya bağlanan, ya gafildir ya kâfir.

Taştan saray ve köşkler, sanma mamur kalacak!
Üflenince son sura; her şey harap olacak.

Sevilir mi hiç candan, atide ki virane?
Vereceksen o gönlü, ver hep sabit durana!

Madem sevkler mecburi, ahret denen diyara
O diyarda en güzel, hangi mekân bul ara!

Cennet olsun sana da, o, sonsuzluk ülkesi!
Bu ideal olmalı, her akilin ilkesi.

Gerçek vatan oradır, dünya ise bir gurbet!
Girmek için cennete, nefsin ile hep harp et!

Cihat ŞAHİN
01.10.2010-İZMİR