Demirli, küçük bir pencere.
Eğildim, baktım karanlığa sessice.
İçim burkuldu, irkildim benliğime.
Utandım, niye bu zulüm, kalem tutan ellere.
Kara gözleri karşımda duruyor, öylece.
Dedi üzülme, zavallı çocuk!
Bu dünyada, zulme uğramayan yok.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
benzer duyguları yaşadım
Namık Kemalin KIbrıs zindanında yaşadığı müzeyi gezerken
duyarlılığınız alkışa değer
sağlıcakla öğretmenim
kimi vatan dedi,kimi sakarya .soruyorum bende,nerden geldi bunca parya.?sormaz hiç,her karışında onca şehit kanı var,hala akaarya.neden harcadılar,yok saydılar,bi perva saldırdılar.!!!HALDE HAL KALMADI SOKAĞA ÇIKTI İTLER.BOŞ YERE HEBA OLDU ONCA YİĞİTLER. emeğinizi kutluyor devamını dıliyorum.saygı ve dualarımla.
Ne mümkün zulm ile bidâd ile imhâ-yı hürriyet
Çalış idrâki kaldır muktedirsen âdemiyetten
zındanlara atsalarda ,yaşıyor işte..kutlarım sizi
Ben de sizin kaleminizi kutluyorum..
guzel bır şiir duygularınızı duyarlı yuregınızı kutluyorum sevgılı şairim saygılarımı sunuyorum
selami
can-ı gönülden kutlarım
mükemmel
saygı ve sevgilerimle tam puan
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta