Demirli, küçük bir pencere.
Eğildim, baktım karanlığa sessice.
İçim burkuldu, irkildim benliğime.
Utandım, niye bu zulüm, kalem tutan ellere.
Kara gözleri karşımda duruyor, öylece.
Dedi üzülme, zavallı çocuk!
Bu dünyada, zulme uğramayan yok.
Taşdan bir sedir, ruhu perişan çok.
O ülkesinde anlaşılmayan kahraman.
Az ilerde, adına yapılmış bir meydan.
Vatan yahut Silistre kurguluyan.
Sürgünden sürgüne yollanan.
Ateşten gömlek sırtında, her an.
Gül Nihal yazılan, Magusa da bir zindan.
Var olmak için özünden,
Taviz vermedi, asla sözünden.
Çelikleşerek dönmüştü, her sürgünden.
Namık Kemal, Türklüğün özgürlüğünden.
Ne değişti, dünden bu güne.
Bu millet, hep mi çeker?
Yine aynı sapaklık, yine aynı teraneler yüzünden.
Her devre bir vatan sever mi ister! ?
25.MAYIS.2005 Magusa
Kayıt Tarihi : 22.5.2008 17:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Namık KEMAL Magosa ziyaretimde onun kaldığ zindanı görmek bana hüzün verdi. Zamanında büyük mücadele veren bu güçlü kalemi saygı ile anıyorum. Ruhu şad olsun.
Namık Kemalin KIbrıs zindanında yaşadığı müzeyi gezerken
duyarlılığınız alkışa değer
sağlıcakla öğretmenim
Çalış idrâki kaldır muktedirsen âdemiyetten
zındanlara atsalarda ,yaşıyor işte..kutlarım sizi
selami
TÜM YORUMLAR (6)