Vasiyett Şiiri - Müyesser Doğan

Sokaklar da Ankara ayazı,
Buğulanan camlara resimler çiziyorum
Renksiz ve anlamsız.
Yetim Çocukluğumuda terkettim,
cami avlusun da bir gül dalının yokuşuna.
Bir peygamber gelsin alsın beni,
Yahut,
Bir gassal sarsın yaralarımı
Yedi kat siyah kefenlere.
Gömün beni,
şiirlere gömün.
Suskunluğumdan başka ne kaldı dilimde.
Yine Bir bıçak göğsümü parçalıyor,
Yaralarım kapandıkça ,
gök yarılıyor kaburgamın sol boşluğunda.
İnanmanın masumluğunu kaybettim.
Kaybettim umudumun son soluğunu
Bir mektup say bunu,
bir vasiyet gibi bir şairden.
Gömün beni,
Şiirlere gömün.