Vasiyetim var Şiiri - Tanju Çubukçu

vasiyetim var bir dostuma...
bir yerlerde uzakta
ve haberin olmadan,
bir adam öldüğünde sessizce,
hasretini yüreğinde taşıyan
ve sevdasıyla cansız bedenini örten,
sensizliğini sessizliğine gömen,
öyle bir adam öldüğünde;
belki bulaşığını yıkıyorsun sen,
caddede bir korna sesi,
ya da yağmur dövüyor camını...
radyoda sevdiğin eski bir şarkı,
kanepede darmadağınıksın sen,
kenarında bir çerez tabağı...
bir yerlerde bir adam öldüğünde;
selası kulağına evren kadar uzak
ve sen her zamanki yolundan,
işe giderken her şeyden habesiz,
aklında olmayanın yası tutulduğunda;
bir sabah ansızın bırakılacağım,
o soğuk kalbinin musalla taşına...
önünü kesen duvar gibi bir ses;
başın sağolsun diyecek, vasiyetiydi diyerek...
benden başka herkes gelecek aklına,
gönülsüz bir tavırla evet hatırladım,
dostlar sağolsun diyeceksin bir yarım ağız.
ardımdan da ağlamayacaksın avaz avaz...
gözlerinde umursamaz bir kahkaha,
bir derin nefes daha alacaksın usulca,
öncekiler gibi sükrederek yaşadığına,
her zaman ki bencilliğini takarak koluna,
dönüp sırtını yürüyeceksin yoluna...